Terwijl mijn vriend fluitend een lekkere lunch bereidt, zit ik aan tafel en kijk naar buiten waar twee kippen rondscharrelen. Mijn lijf voelt zwaar en moe. Er is een stemmetje dat schreeuwt dat het nergens zin in heeft. En toch... en toch zit ik hier. En ik duik verder in mijn verhaal. 'Het gaat je vast niet lukken,' zegt het zeurende stemmetje. Ik verander een woordje hier en daar en voordat ik het weet komen er wat nieuwe zinnen bij te staan. Even later zit ik zowaar te gniffelen! Blij dat ik tóch voor mijn verlangens blijf kiezen, ook al is dat niet altijd de makkelijkste weg.
Reactie plaatsen
Reacties